Ons handelen tegen het licht
Geplaatst op 05-02-2025 in Blog.
Door Charlotte Ariese
Recent schreef ik op de Prisma website het stukje ‘kijken door de ogen van de ander’ in aanloop naar de BHO-begrotingsbehandeling. Dit stuk sloot af met de zinsnede ‘Kijkend door de ogen van de ander, zie je ook iets van jezelf. Handelen we vanuit een bewogen hart en zijn we in staat te delen vanuit de overvloed die ons is toevertrouwd?’
Deze week was er in het nieuws veel (of misschien wel te weinig) te doen over het stopzetten van de financiering van USAID. De rijken der aarden, hebben niks over voor de allerarmsten, zo las ik in een kop op een nieuwswebsite. Een maatregel met enorme gevolgen. Miljoenen mensen in ontwikkelingslanden kunnen hierdoor te maken krijgen met grotere voedselonzekerheid, hogere sterftecijfers en verminderde toegang tot onderwijs. De steun voor mensen in de marge staat onder druk. Internationale solidariteit en medemenselijkheid lijken vandaag de dag steeds minder te resoneren. Zorgelijk als je realiseert dat hoe we omgaan met de meest kwetsbaren – wereldwijd – veelal iets zegt over onze eigen beschaving. Ook in ons eigen land zien we grootse bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking. De waarde en impact van het werk wordt steeds minder op waarde geschat. Het budget voor internationale armoedebestrijding lijkt steeds meer te verworden tot een pot waaruit je ongelimiteerd kunt putten – vaak zonder te stuiten op al te veel weerstand.
Realiseren we ons nog dat achter abstracte nieuwsberichten, cijfers en bedragen mensenlevens schuil gaan? Mensen die dagelijks te lijden hebben onder rampen, conflicten, ziekte en uitbuiting? Prisma wil met haar leden gestalte geven gerechtigheid en naastenliefde in woord en daad. Om die reden richten we de lens op mensen, zoals u en ik, die leven in achtergestelde posities wereldwijd en door deze ontwikkelingen geraakt worden in hun bestaan. We kunnen gemaakte beslissingen – zoals in de VS – vanuit hier misschien niet direct ombuigen of ongedaan maken, maar we kunnen wel ons eigen handelen tegen het licht houden. Nemen we de berichten voor kennisgeving aan of is het een aansporing tot het betonen van (internationale) solidariteit, eenieder op de plek waar hij of zij is gesteld.
De overheid, politici, kunnen namens de mensen die zij vertegenwoordigen een signaal afgeven om mensen in de knel niet aan hun lot over te laten en beleid hierop aan te scherpen. Zoals Mirjam Bikker, die deze week tijdens het vragenuur een pleidooi hield om in reactie op het stopzetten van de financiering van USAID vanuit Nederland meer te investeren in ontwikkelingssamenwerking. Maar ook individueel kunnen we verschil maken. Laten we elkaar – juist in tijden waarin het omzien naar mensen die leven in uiterst kwetsbare omstandigheden onder druk staat – aansporen tot internationaal dienstbetoon én organisaties die in samenwerking met hun Zuidelijke partners de nood – waar ook ter wereld – proberen te lenigen ruimhartig te ondersteunen met onze giften. Delen vanuit onze overvloed, zodat de ander in ons doen en laten iets mag zien van oprechte bewogenheid, medemenselijkheid en naastenliefde.